Alle gekheid op een stokje

Nadat wij in Kuching aapjes hebben gekeken, keek de lokale bevolking aapjes in de sushitent. Geloof het of niet, maar we zien hier om de paar minuten iemand selfies maken, met of zonder stick. We voelden ons dan ook helemaal één met de locals toen we onze selfiestick uit de tas toverden en een paar foto's maakten van - jawel - onszelf. Alsof ze het nog nooit gezien hadden, draaiden alle hoofden in het restaurant naar ons en poseerde het personeel op de achtergrond vrolijk mee. Helemaaaaal niet ongemakkelijk, gelukkig.

Vanuit Kuching zijn we naar Singapore gevlogen. Bij aankomst verbaasden wij ons direct over hoe groot, schoon en modern deze stad is. Het doet wat Amerikaans aan en is niet te vergelijken met de steden in Maleisië. We wilden de stad in vogelvlucht verkennen en ik zit nog steeds met dat pootje, dus hebben we voor zo'n vreselijke hop-on / hop-off bus gekozen. Eerlijk gezegd beviel dit voor deze keer prima; je ziet alle highlights van de stad en je hoeft niet veel te lopen.
Norah gaf ons de tip om iets in de skybar te gaan drinken, er werd ons hier een fenomenaal uitzicht over de stad beloofd. Helaas waren we op het moment van bezoek niet echt op de fancy skybar gekleed en wilden we voor optie B gaan; met de lift naar boven naar het "Skypark". Toen deze Hollanders hoorden dat dit €20 per persoon zou kosten en bovendien zagen dat het regende, ontstond er plotseling een optie C. Met een uitgestreken pokerface stapten we in de lift van het imposante en bizar luxe hotel wat eraan grenst en keken we hoe hoog we konden komen. We bereikten de 56e verdieping geloof ik, en stonden daar relaxed met z'n tweetjes van het uitzicht te genieten, en niet tussen 839 andere toeristen.

We waren van plan om met een nachttrein van Singapore naar Kuala Lumpur te reizen, maar niemand kon ons vertellen hoe dit in z'n werk ging en of er tickets beschikbaar waren. We besloten te vliegen en boekten twee tickets bij AirAsia. Na een taxi die we deelden met een Britse backpacker die maar bleef vertellen dat hij India zo'n vreselijk land vond (besides the Taj Mahal, that's really awesome) terwijl onze taxichauffeur HinduFM op had staan, kwamen we op de luchthaven. Changi Airport heet het en het is belachelijk groot. De vele winkels en eettentjes bleken een ware uitkomst, want onze vlucht was een paar uur vertraagd. Toen we bij de gate zaten te wachten hebben we onze ogen uitgekeken naar een aantal schreeuwende en tierende reizigers. Een paar mannen waren zo kwaad dat ze foto's namen van het personeel zodat ze het aan de supervisor konden laten zien. "How can you still smile?! This is a disaster!" Sommige mensen filmden het hele spektakel en weer anderen pakten hun selfiestick erbij. En niemand die dát bijzonder vond, natuurlijk. Toen het vliegtuig eindelijk aan kwam, klonk er luid gejuich en gingen de mensen weer vrolijk in een rij staan om te boarden. Rare jongens, die Romeinen.

In Kuala Lumpur wilden we graag de Petronas Twin Towers bekijken, het boegbeeld van de stad. We pakten de metro naar KLCC en stapten uit in een gigantische shopping mall. Die zijn hier in overvloed, de een nog groter en mooier dan de ander. Vlakbij de towers vonden we een goed plekje voor een foto. Toen Cherry net lekker naar de camera stond te smilen, hoorden we een lichtelijk agressief fluitje wat maar niet ophield. Een bewaker kwam op ons af gesneld; dit was niet de plek voor een foto. Toen we een stukje verder liepen zagen we dat deze bewaker ongeveer 20 collega's had en dat hun voornaamste taak mensen wegsturen van fotospots was. Ach, wij hadden onze buit al binnen. In de torens bleek weer een grote shoppingmall te zijn, hè wat vervelend....

Die avond hebben we gegeten in Jalan Alor, een foodstraatje in KL. Deze straat staat vol met eetstalletjes en terrasjes. De meeste Aziatische landen zijn vertegenwoordigd en het eten wordt ter plekke voor je bereid. De sfeer is heel gezellig; overal ruik je de lekkere gerechten en zie je mensen eten. We hebben heerlijk Thais gegeten en later nog wat satays (3 stukjes voedsel (kip, kaas of vis bijvoorbeeld) op een stokje). Toen we deze straat uitliepen, wilden we leuk een stukje lopen. We merkten dat de stemmen van de vrouwen daar geleidelijk aan steeds lager werden, de decolletés steeds dieper, de hakken steeds hoger en de wimpers steeds langer. Geen plek voor ons! In plaats van te feesten met de shemales zijn we terug naar Jalan Alor gegaan en hebben we een taxi naar ons hotel gepakt.

Gisteren hebben we Malakka bezocht, een klein stadje niet ver van Kuala Lumpur. Wat dit stadje voor ons vooral bijzonder maakte, waren de Nederlandse invloeden (uit de tijd van de VOC) die nog steeds goed zichtbaar zijn. Zo is er bijvoorbeeld een "Stadthuys" en een Nederlandse begraafplaats.
Toen we de bus uitstapten, zagen we heel veel kleurrijk versierde fietstaxi's staan. Voor een paar Ringgit rijden deze chauffeurs je langs alle hoogtepunten van de stad. We stapten in het Frozen-karretje van Bob, hilarisch was het. Bob fietste zich een breuk met ons in het wagentje, maar bleef vrolijk kletsen over Malakka en over onze reis door Maleisië. Op verschillende punten stopte hij; dan konden wij even rondkijken en had Bob even rust. Bij de Dutch Graveyard raakten we aan de praat met een oude kunstenaar. Hij vertelde over zijn werk en zei dat er beduidend minder Nederlanders naar Maleisië zijn gekomen dit jaar, misschien door de ramp met de MH17. Het was een soort hippie met lang grijs haar en een baard. We liepen door naar boven, om de stad van die kant te bekijken en daar de grafstenen te zien. Indrukwekkend.
Toen we terug naar beneden, en dus langs de bebaarde kunstenaar, liepen, stond hij klaar met z'n camera. Hij wilde graag met mij op de foto, maar z'n batterij was leeg. Helemaal teleurgesteld was hij, dus hebben wij een foto gemaakt. Hij heeft geen e-mailadres of iets anders digitaals, dus ik denk niet dat hij de foto zal zien... Maar het idee was leuk.
Bob bracht ons weer naar the Red Square, vanaf daar hebben we zelf lekker rondgestruind door de straatjes van Malakka.

Vandaag gaan we koken en eten bij een vrouw thuis. Deze tip kregen we van andere reizigers en zij vonden het erg leuk... Dus dat belooft wat!
Morgen is onze laatste dag en vliegen we 's avonds naar huis: nog éven genieten dus!

Kus uit KL!
Cheryl & Anouk